
Waarom je niet altijd gelijk moet willen hebben om gelijk te krijgen
25 juli 2025Blog
De Sales Development Representative: Als water dat zijn weg zoekt door de bergen
De Sales Development Representative: Als water dat zijn weg zoekt door de bergen
In de stilte van de ochtend, nog vóór de zon de bergkam kust, sijpelt het eerste smeltwater uit een eeuwenoude gletsjer. Ijskoud, puur en gretig. Het heeft maar één doel: naar beneden, naar de wereld daaronder — waar mensen leven, waar dorstige aarde wacht, waar mogelijkheden zich ontvouwen als valleien na mist.
Het water kent de route niet.
Er is geen kaart. Geen geplaveid pad.
Maar dat deert het niet.
Als een jonge avonturier rolt het de eerste stenen voorbij. Het glijdt, glimt, glijdt verder. Maar dan — een blokkade. Een rots zo groot als een huis. Een dood einde? Nee. Het water blijft niet staan. Het zoekt, tast, duwt zacht langs de randen, vindt een spleet. Dringt zich ertussen. Vindt weer beweging. En dan… stroomt het verder, sneller, wijder.
Dát is de energie van een Sales Development Representative.
Jij bent het jonge water dat als eerste in beweging komt.
Er zijn geen gebaande wegen. Geen vaste opening. Geen gegarandeerde respons.
Maar jij weet: er is altijd een weg.
Je ontmoet koude stenen: de prospect die opneemt en zegt “geen interesse”.
Je stuit op een gevallen boom: een gatekeeper die de deur dicht houdt.
Je ziet een dam van onbegrip: de klant snapt de meerwaarde niet… nog niet.
Maar zoals water zich niet laat stoppen door obstakels, zo laat jij je niet afleiden.
Je belt opnieuw — een ander moment.
Je mailt vanuit een andere invalshoek.
Je stuurt een persoonlijk bericht, verwijzend naar iets wat écht raakt.
Je blijft bewegen. Altijd.
En naarmate je verder stroomt, groei je.
Van een smal stroompje word je een beek.
Je bouwt momentum op, je leert het landschap kennen.
Je weet: "Aha, dit soort rots moet ik omzeilen. Deze grondsoort slurpt me op — daar moet ik sneller doorheen."
Soms ontmoet je andere riviertjes — collega’s. Samen vorm je een krachtigere stroom.
Je begint namen te herkennen. Sectoren. Je ruikt kansen nog voor je ze ziet.
Totdat — op een dag — je een deur openbreekt. Niet met geweld, maar met vasthoudendheid.
De rivier heeft z’n bedding gevonden.
Een gesprek is gestart. Interesse is gewekt.
Het koude water heeft de droge grond bereikt.
Maar zonder jou… was er geen beweging geweest.
Zonder jou… was er geen ingang.
Jij bent het water dat het gebergte trotseert.
De stroom die – tegen alles in – zijn weg altijd vindt.